Brengers 1 en 2 redactoneel nov. 2017
Nov. 2017
Vaak zitten er jongens en meisjes te blowen op het bankje op de hoek van het Pieterskerkhof en de Voetiusstraat, maar nu ben ik hier, en tel het verkeer. Niet alle verkeer. Alleen de brengers. Het is een momentopname: de periode van vijf tot zes ‘s middags, als er nog bezorgers van pakjes op pad zijn, en de eerste fastfoodkoeriers uitrukken. De bevoorraders van de horeca zijn al lang weg, dus die kan ik niet meetellen. Maar ook zonder die categorie is de score al flink aan het oplopen: 35 brengers, onder wie een rank fietsmeisje met een enorme doos op haar rug. Ik heb met haar te doen, maar of dat nodig is? Misschien heeft ze wel drie keer zoveel spierkracht als ik. En verder: twaalf gemotoriseerde fastfoodkoeriers, van wie vijf op elektrische scooters, veertien fietskoeriers, zes bestelauto’s van pakjesfirma’s, toch nog een vrachtwagen van Hanos, de boodschappendienst van AH.
Op de achterpagina van deze krant schrijft Harrie Thewessem dat er eigenlijk niets veranderd is met vroeger. Ook toen kwamen bakker en groenteboer aan huis. Okee, maar hij zal moeten toegeven dat het wel wat meer is geworden. Mijn steekproef bewijst dat.
In een tijd die ik nog meemaakte, belde de bakker vrijwel nooit tevergeefs aan. Er was bijna altijd iemand (meestal de moeder) thuis. Uit mijn raam, één hoog, heb ik uitzicht op de twaalf bellen van het huis naast ons. Kijk die pakjesman eens wanhopig al die bellen proberen.
Niemand. Wat gaat hij doen? Neemt hij het pakket weer mee? Hij kijkt in mijn richting, ziet me achter het raam. Bingo.
Brengers 2
De extender, een apparaatje om het wifi-signaal te versterken, is niet groter dan een oplader, maar het pakket waarin het komt kan niet door de brievenbus. De fabrikant deed het in een flink doosje, met een laag plastic er omheen geseald. Het internetbedrijf wilde niet achterblijven en verstopte het doosje in een berg piepschuim, alsof het een sinterklaassurprise is.
Piepschuim, kan dat eigenlijk bij het plastic? Nee, zegt mijn vrouw, het moet bij het gewone afval.
Ik haal de extender op bij Post NL, in de Plus in de Voorstraat. Het duurt even tot het behulpzame meisje het vindt want het is niet het enige pakje waarover ze waakt. Het barst er van: pakketten die retour gaan, pakjes die op de haler wachten.
Je hoort van vrouwen die tien jurken of zes paar schoenen bestellen en alles weer terugsturen. Ze zitten nergens mee. Wanneer wordt de wereld weer gewoon?