De krant op zondag

Eerst hoorde ik alleen sirenes, daarna zag ik het: grote vlammen uit de bovenste verdiepingen van Holiday Inn. Ik had net The Towering Inferno gezien (9/11 moest nog komen), een rampenfilm over een enorme brand in een wolkenkrabber. Fietsend over de Leidseweg richting Drift kreeg ik het steeds benauwder. Ging dit ook zo gigantisch uit de klauw lopen? En zo ja, hoe moest ik dat dan aanpakken? Collega,’s die vrij hadden uit hun bed bellen? Het in m’n eentje proberen?

Acht uur was het, op zaterdagmorgen. Ik was de verslaggever van dienst op het Utrechts Nieuwsblad. De krant van die dag was in grote lijnen klaar, maar tot uiterlijk twaalf uur volgde een kleine bezetting het laatste nieuws. Holiday Inn ging naar de voorpagina, dat wist ik wel zeker.

Geen doden, geen gewonden, de brand snel meester, maar niettemin mooi actueel nieuws, met een grote foto en een keurig stukje van een verslaggever die z’n zenuwen op tijd onder controle had.

Kom er nog maar eens om, om een middagkrant. Ze zijn er niet meer. Wat vrijdagavond na een uur of tien gebeurt lees je in de papieren krant pas maandagmorgen. Het kan nog gekker: het kabinet valt vrijdagavond tijdens het Journaal van acht uur. Op zaterdag meldt De Telegraaf in de editie die in Steenwijk (daar was ik toen) in de winkels ligt dat het er op of er onder is voor Rutte 4. Ze moeten veel Telegrafen drukken, dus beginnen ze er kennelijk al vroeg mee.

Van de NRC, ooit een middagblad, krijg je ’s avonds rond elf uur een berichtje dat de digitale krant van de volgende dag voor je klaarstaat. De digitale Trouw komt ook tegen die tijd.

Ooit stopte de radio om twaalf uur. De tv was dan al lang op testbeeld. Nu gaan ze 24/7 door. En dan heb je natuurlijk de sites met hun continue drone-aanvallen met nieuws.

De krant is – als het om snelheid gaat – nergens meer. Zo nu en dan een primeur, of de uitkomst van een eigen onderzoek. En verder achtergrond, reportages, analyses, columns, enzovoort. Niet meer de brenger van het nieuws, maar de huisvriend die met je praat over het nieuws, dat dan overigens soms wel behoorlijk oud is.

Nergens ter wereld is de verjaardag van het staatshoofd een nationale feestdag, behalve in Nederland. Geen krant, want iedereen is vrij. Zo was het ook op woensdag 30 april 1975, de dag dat Saigon viel, wereldnieuws van de eerste orde.

Dat nooit weer, vonden de dagbladdirecties. En zo verscheen de krant vanaf 1976 ook op Koninginnendag. Een volstrekt irrationele beslissing, want als Saigon op een zondag was ingenomen hadden we het ook pas op maandag kunnen lezen.

Niettemin gingen de kranten er tot het begin van deze eeuw mee door, tot de bezorging steeds meer problemen opleverde.

Geen papieren krant op zondag, op nieuwjaarsdag, op koningsdag, met pasen, pinksteren en kerstmis.

Nou ja, okee. Maar een digitale krant, dat kan toch wel? Waar is het wachten op?