Glazen regenjas

2007

Ongevraagd hebben b. en w. de bevolking destijds allerlei beloftes gedaan, zoals wijkraden, de culturele zondag en een muziekpaleis in plaats van het muziekcentrum. Vooral van die derde belofte zullen heel wat mensen hebben opgekeken. Deugde het muziekcentrum dan niet meer? Ook gek. Het staat nog geen 25 jaar. ’t Beton is nauwelijks droog. Een doolhof, maar verder toch in orde?

Oplettende Utrechtenaren wisten dat Peter Smids, tot voor kort directeur, een ander geluid had laten horen. Voor kamermuziek was de grote zaal te groot en de kleine te klein. Een middelgrote zaal, daaraan had hij behoefte. Verder klaagde hij over de nauwe gangen, en andere ongemakken. Hij vond dat het gebouw onlogisch in elkaar zat, met als gevolg allerlei logistieke problemen.

Smids kreeg medestanders. En het duurde niet lang of de politiek vond vrijwel unaniem dat er iets moest gebeuren. Een derde zaal bouwen? De hele zaak slopen en opnieuw beginnen? Alleen de grote zaal behouden? Hoe ging het ook weer met de bouw van het Chassé-theater in Breda, het grootste schouwburgcomplex van Nederland? Kunnen we daar iets van leren? Eerst zou het oude theater worden verbouwd, daarna ontstonden plannen voor een nieuwe schouwburg op een andere plaats, en in de loop van het proces werd dat gebouw al maar groter en duurder.

De ene kostenoverschrijding buitelde over de andere en een hele stoet wethouders verdween richting wachtgeld. Zonder sollicitatieplicht uiteraard. Eén coryfee overleefde alles: architect Hertzberger, de man die het Utrechtse muziekcentrum ontwierp, en die hier nu het grootste muziekgebouw van Nederland gaat neerzetten.

Jazeker. Want het gaat al een tijdje niet meer alleen over een nieuwe middelgrote zaal. Ook Tivoli en de SJU doen mee, met allebei hun eigen zaal. En dan komt er ook nog een zaal voor cross-over, dat is muziek waarin allerlei culturen elkaar ontmoeten.

Op 12 maart presenteert Hertzberger zijn nieuwbouwplan. Hij zegt dat

het muziekcentrum grotendeels een jeugdzonde is. Dat naar binnen gerichte, daar moeten we vanaf. Alleen de grote zaal is het behouden waard, al moet er flink wat aan worden vertimmerd. Bovenop die zaal zet hij – op een soort enorme tafel – drie nieuwe zalen. De vierde

nieuwe zaal, komt half ondergronds, aan de kant van de Catharijnesingel. Alles is ingepakt in een grote glazen kubus van 45 meter hoog. Een schatting van de kosten is niet bijgeleverd.Tijdens een discussie na afloop komen zeer positieve geluiden uit de wereld van de stedenbouw en architectuur, zoals die er destijds ook waren bij de presentatie van de plannen voor het muziekcentrum.

Hertzberger zegt dat hij het paleis extreem naar buiten heeft gericht. Dat is absoluut waar. Hij deed dat door de naakte binnenkant in een zee van licht ongegeneerd en brutaal aan de buitenwacht te tonen. Eigentijds exhibitionisme. Een niet te vermijden potloodventer in een glazen regenjas.

(In latere ontwerpstadia verdween de ‘glazen regenjas’ en kreeg de grote popzaal een andere plaats.)