Kijk omlaag, Sammy

2010

Die dag eindigt de staking van de vuilnisophalers. De reporter van Radio 1 praat op het Kanaleneiland met een straatveger, die blij is met de goede afloop. ‘ Maar hard werken doet u nog niet’, zegt de journalist. Wat is dat nou voor een opmerking! Uitzetten die radio. Maar voordat de hand de knop bereikt, wordt duidelijk dat het anders ligt. De reporter wil de straatveger slechts laten vertellen waarom hij niet hard werkt. Het is geen luiheid, maar een tennisarm, gevolg van jarenlang fanatiek vegen. ‘Ik wilde dat het Kanaleneiland er weer picobello uitzag. Het was een fantasie van me’.

Vuilnismannen, daar moet je bij mij van afblijven, zeker sinds ik zelf een dag op een vuilnisauto heb meegereden. Onmisbare mensen, goedgehumeurd, vol mooie anekdotes.

Na de staking, als de rotzooi is opgeruimd, lijkt het even of de stad schoner is dan normaal.

Kijk omlaag, Sammy. Vooral bij kroegen, kantoren en collegezalen is de grond bezaaid met sigarettenpeuken, geplet tussen de straatstenen, in hoekjes en gaten. Je wordt er beroerd van. Nico Dielen, onze vormgever, op bezoek bij zijn dochter in Nieuw Zeeland, e-mailde: ‘Nergens een peuk op straat. Ik ben mij er steeds meer van bewust dat het een bijzonder asociale gewoonte is. Ik beter mijn leven.’ Volg hem.