Kletspraat van Martijn

Vinke, Staffhorst, Projectorganisatie Stationsgebied. Die zaten achtereenvolgens in het mooie, diepe gebouw op de hoek van Vredenburg-Noord en de Catharijnekade.

Vinke was een modewinkel en Staffhorst de zaak waar vrijwel iedereen  z’n muziekinstallatie en z’n tv kocht. In de kelder de goedkope aanbiedingen, gelijkvloers de gewone spullen en op de verdiepingen het hogere segment. In de Drieharingenstraat had Staffhorst ook nog drie gespecialiseerde winkels voor ‘muziekdragers’: klassiek, jazz en pop. Alles weg. Horecastraatje geworden. Het straatje er naast, de Zakkendragerssteeg, is tegenwoordig leuker.

Een paar jaar nadat Staffhorst stopte, kocht de gemeente het gebouw als onderkomen voor de Projectorganisatie Stationsgebied. Uit hun ramen op de eerste verdieping (gelijkvloers was onder meer een enorme maquette) konden de ambtenaren zien hoe het Stationsgebied werd volgebouwd. Toen dat eenmaal gebeurd was (op het Smakkelaarsveld na, dat er nog steeds rampzalig bij ligt) werd de projectorganisatie opgedoekt. Het Vinkegebouw kon in de verkoop.

Maar dat gebeurde niet. De gemeente besloot het te verhuren aan de Social Impact Factory (SIF), die onderdak verschaft aan sociale ondernemers.

Om te zien wat daar allemaal gebeurde ging ik er na een maand of drie eens kijken. Nou, dat was niet veel. De benedenverdieping was nog helemaal leeg; boven zaten hier en daar mensen achter een bureau.

Iemand vertelde dat SIF de benedenverdieping ging verhuren als horeca. Dat is inderdaad gebeurd.  Er zit nu de Stadsbrasserie Utrecht.

Heeft dit hele verhaal enige acualiteitswaarde? Ik vind van wel. Er was namelijk een gemeenteraadslid dat ging uitzoeken hoe het met de verhuur aan SIF was gegaan. Hij kwam er achter dat de Factory tien jaar lang voor een appel en een ij in dat prachtige pand zit. De gemeente had zichzelf voor een miljoen euro tekort gedaan.

De man in kwestie was Sander van Waveren van het CDA. Het is voor Utrecht een verlies dat hij gemeentesecretaris is geworden van Laren (NH). Maar politiek zit kennelijk in zijn genen. 22 november kon je weer op hem stemmen. Hij was nummer 27 op de lijst van Nieuw Sociaal Contract. Ik heb dat hokje rood gemaakt, en voor Van Waveren is het nu hopen dat er van de twintig NSC-Kamerleden veel doorstromen naar het kabinet.

De meeste kranten schrijven dat zijn nieuwe partij conservatief is, rechtser nog dan het CDA. Voor het eerst van mijn leven heb ik nu dus op zo’n partij gestemd, omdat ik me bij de SP vanwege het standpunt in het Israel-Hamasconflict even niet thuis voel en ik vertrouwen heb in Pieter Omtzigt. We gaan het zien of dat terecht is.

Nee, ik ben niet afgedwaald naar Wilders; zover zal het ook nooit komen.

Dit voorjaar viel zijn naam bij Khalid en Sophie. Het gesprek ging over het eventueel afschieten van wolven, en één van de gasten aan tafel zei daarover dat ‘Wilders het hier altijd al over heeft. Alleen moet je het woord wolven dan veranderen in Marokkanen’.
Bijna Iedereen lachte een beetje, en de gespreksleider van dat moment, Khalid, ging gewoon door met het onderwerp.

Hier wilde ik meer van weten. Briefje naar de NOS: ‘Op deze manier wordt de indruk gewekt dat bij de publieke omroep zonder enige correctie de meest schandelijke opmerkingen over iemand kunnen worden gemaakt. Kunt u me uit de droom helpen?’.

Het antwoord luidde dat ik niet bij de NOS moest zijn, maar bij Vara/BNN, de maker van het programma.

Dat verbaasde me. De voorziter van de NPO en de NPO-ombudsman spannen al maanden samen om Ongehuurd Nederland van het scherm te krijgen. Elke uitspraak bij ON van wie dan ook wordt onder het vergrootglas gelegd. Andere omroepen mogen kennelijk hun gang gaan. Met hoeveel maten wordt er bij de NOS gemeten?

Maar goed, dan maar dezelfde vraag gedeponeerd bij Vara/BNN.

Ik krijg namens de omroep antwoord van Martijn (achternaam ontbreekt). Hij schrijft: ‘Wat de één waardeert, kan voor de ander op het kantje af zijn en voor weer een ander is de grens overschreden. Wij zijn ons daar ook van bewust.
Uit ervaring weten we dat het onmogelijk is om iedereen voor 100% tevreden te stellen. Wij hebben nu eenmaal te maken met veel kijkers, die onderling heel verschillende smaken, wensen en achtergronden hebben.’

Ik hoopte dat de Vara zou antwoorden op mijn vraag, In plaats daarvan krijg ik wat kletspraat van ene Martijn.

Ik kijk niet meer naar Khalid en Sophie. Wat een amateurs.