Nationale hobby (nov. 2019)

Enkele van mijn vrienden verhuren in hun vrije tijd appartementen. Ze gingen ‘in stenen’, wat – zo hoorde ik in een reclame – de nieuwe nationale hobby is. De laatste tijd gaat het ook al rond in mijn familiekring: een toekomstig vrijkomend groot huis wordt waarschijnlijk niet verkocht, maar gesplitst en verhuurd. De familieleden zitten niet direct om geld verlegen. Bij verkoop zou de opbrengt naar bankrekeningen gaan. Stel dat het voor ieder 500.000 euro oplevert. Rente geeft de bank niet. De Volkskrant berekende dat die vijf ton elk jaar aan belasting en geldontwaarding ongeveer 18.000 euro minder waard wordt. Dus kun je er beter iets anders mee doen. 

Hun argumentatie: het is een veel te groot en te duur huis voor één bewoner, verdeel het daarom in wat kleinere, handzame eenheden. 

Ik woon zelf al 39 jaar in een kwart van een heel groot huis. Met 115 vierkante meter kom ik niets te kort. In het begin huurde ik het van de gemeente, nu van Mitros.

Splitsen, ik kan er moeilijk tegen zijn. Tenzij het gebeurt om, gebruikmakend van de woningnood, panden de verdelen in super kleine eenheden en woekerprijzen te vragen. 

Huren van ver boven de duizend euro voor appartementjes van niks, ik vind het niet kunnen. Als je zo graag rijk wilt worden, doe dat dan op een fatsoenlijke manier.

Een van mijn werkjes bij de deze krant is het verzamelen op Overheid nl van vergunningaanvragen voor onze website. Alle splitsingen, alle omzettingen in kamerverhuur komen voorbij, althans voor zover ze niet illegaal gebeuren. Soms kijk ik even wat verder dan de Binnenstad. En dan zie je dat het daar op sommige plaatsen even hard gaat, op de Maliebaan bijvoorbeeld. Verder weg, op de Karel Doormanlaan (de grote complexen redelijk betaalbare achthoge flats tussen Berekuil en Huizingalaan) kwam ik laatst de eerste splitsing tegen: een flat in tweeën. Ook daar gaat het dus gebeuren.