Plotseling ben je activist (maart 2018)
Maart 2018
Ellen van Aken woonde in Tuindorp in de vanzelfsprekende zekerheid dat het bij haar in de buurt altijd rustig zou blijven. Datzelfde gevoel had ze na haar verhuizing naar een nieuw appartement op het Wolvenplein. Het was er stil. De gevangenis aan de overkant zorgde voor weinig overlast. Aangenaam wonen. Dat veranderde toen het huis van bewaring sloot, koffietent The Village daar met een terras kwam, cateraar De Lik verscheen en er zo nu en dan een evenement werd georganiseerd.
)De bewoners van het appartementencomplex begrepen dat je woongenot nergens in de Binnenstad gegarandeerd is. Overal zijn veranderingen, en – zo zegt Ellen – die veranderingen pakken meestal niet zo goed uit. Uitzondering wat haar betreft: de komst van het gezondheidscentrum op de Van Asch van Wijckskade.
De Wolvenbuurt kwam in het geweer. De Binnenstad kreeg er een buurtcomité bij.
Van haar benedenbuurman Bas Savenije, inmiddels voorzitter van de wijkraad, hoorde Ellen van Aken verontrustende berichten over het nieuwe horecakader. Ze ging naar de bijeenkomst van bezorgde Binnenstadsbewoners en sloot zich aan bij de ter plekke opgerichte Actiegroep Leefbaarheid Binnenstad, later omgedoopt in Actiegroep Binnenstad 030.
Aanjager
De groep zette er meteen vaart achter en haalde bijna 1500 handtekeningen op tegen nog verdere groei van de horeca. Mede dankzij deze actie zwakte de gemeenteraad het horecakader op 8 maart af. Dat neemt niet weg dat op allerlei plaatsen nog steeds nieuwe horeca mogelijk is.
Wat Ellen van Aken betreft moet de actiegroep daarom een blijvertje zijn. Trouwens, er zijn behalve uitbreiding van de horeca nog allerlei andere ontwikkelingen die de leefbaarheid beïnvloeden, zoals Airbnb, toerisme, verkeer, expats, handhaving en festivalisering.
Aan haar zal het niet liggen. Zij is de secretaris en de aanjager. Vrijwel elke dag stuurt ze e-mailtjes rond. Ze zegt: ‘Het is bij mij geboren uit bezorgdheid. Als je ziet hoe makkelijk je woonplezier verstoord kan worden… Je moet de hele tijd de leefbaarheid van je buurt bevechten. Jammer dat je daar zo mee bezig moet zijn. Ik had het nog nooit gedaan: een beetje actievoeren. Ik interesseerde me ook helemaal niet voor politiek. Ik was nog nooit naar een raadsvergadering geweest. Op m’n oude dag word ik nog activist.’
Tegen versnippering
Van oorsprong is ze levensmiddelentechnoloog, maar tegenwoordig werkt ze in de ICT. Bij de actiegroep kwam dat van pas. Allerlei dingen rond de communicatie regelde ze in een handomdraai. Haar grote wens is dat 030 een belangrijk podium wordt waarop Binnenstadsbreed informatie wordt uitgewisseld. ‘Mijn grootste ergernis is dat alles zo versnipperd is. Er zijn een heleboel bewoners met specifieke kennis, die nu vaak alleen ingezet wordt in de eigen buurt. Ik heb er een hekel aan als mensen allemaal het wiel moeten uitvinden. Wanneer er bijvoorbeeld horeca naast je dreigt te komen moet je zó een handleiding kunnen krijgen wat je allemaal kunt doen.’
030 is een grote club met een kleine veertig actieve leden en ruim tweehonderd sympathisanten. Er is een website en er wordt gewerkt aan een visie.