Vertrouwen

2013

Vertrouwen

Ik moet om acht uur ‘s avonds in Zeist zijn, in een buitenwijk. De tijd dringt, ik kan de straat niet vinden. Daar loopt een vrouw met haar hond. Ze wil wel even zoeken op haar computer. Ze woont om de hoek, in een mooi ingerichte villa. Ze laat me in de huiskamer en gaat zelf boven aan de gang. Er is verder niemand. Na een paar minuten hoor ik de printer. Ze komt naar beneden met een plattegrondje.

‘Wat bent u goed van vertrouwen’, zeg ik. Ze haalt de schouders op.

.De volgende avond naar een adres in Tuindorp-oost om een cirkelzaag af te geven bij mensen die ik niet ken. Met het ding in mijn armen sta ik voor de glazen voordeur, met aan de andere kant een gesticulerende man van een jaar of zeventig. Het is onduidelijk wat hij wil overbrengen. Heeft

hij de deur al op het nachtslot gedraaid, en is hij de sleutel kwijt? Zou het zoiets zijn? Ten slotte opent hij de deur toch. ‘Ik mag dit van mijn vrouw niet doen’, zegt hij.